SMÁ... svona

...kallið mig gamaldags, veltið mér upp úr smjöri og málið mig bláan, en það er eitt og annað sem slær mig við þessa frétt. Sextán ára stúlka og tæplega þrítugur unnusti hennar er það fyrsta.  Hvernig karlmaður sem á ekki mörg ár eftir að detta á fertugsaldur á unnustu sem tæplega af barnsaldri? Mér finnst þetta allavega of mikill aldursmunur - en þroskamunurinn er kannski enginn í þessu tilfelli.

Annað sem sló mig:Hvílíkt rosamagn af kókaíni er þrjátíu milljón króna virði og hver hefur lyst á að gleypa það í slímugum smokkum? Ojbarasta!

Og í þriðja lagi: Af hverju er ekki fylgst betur með manni sem er nógu klikkaður til að eiga barnunga kærustu og var þar auki gripinn glóðvolgur við handrukkun í beinni útsendingu?

Erum við öll blind og heyrnalaus og sama um allt, eða hvað?

Sextán ára stúlka tekin fyrir kókaínsmygl

Heimsfrægð í uppsiglingu

Á laugardagskvöldið var útihátíðin Sluxi haldin í (að því talið er) tólfta skipti.   Eins og útihátíða er siður var glaðst ógurlega í sameiningu. Það var grillaður dáindismatur, sagðar skemmtilegar sögur, skoðaðar fyndnar gamlar myndir og drukknar allskonar veigar.

Rúsínan í pylsuendanum var svo stofnum ofurgrúppunnar "Hljómsveitin Laglausir og taktlausir". Hún er skipuð æskufélögunum Snorra Magnússyni stórsöngvara, Magnúsi Birgissyni gítarleikara per excellance og trommuleikaranum mér.

Því er skemmst frá að segja að sjaldan hafa nýstofnaðar hljómsveitir slegið jafnhratt í gegn. Allir gestir útihátíðarinnar Sluxa hlustuðu, klöppuðu, dönsuðu og sungu með af innlifun þegar hljómsveitin tók hvern stórstandardinn á fætur öðrum. Tónleikarnir náðu svo hámarki þegar sætasta grúppían hoppað upp á sviðið og tók lagið með hljómsveitinni.  Stuðmenn reyndu að apa það eftir með lélegum árangri á tónleikum sínum í Húsdýragarðinum í gærkveldi.

Nú er bara að bíða eftir að erlendir hljómplötuútgefendur banki upp á með feitan samning í vasanum - eða skjalatöskunni. Ég veit að sú bið verður ekkert löng.

Happy hour

Ég heyrði undursamlegt lag áðan og fékk nostalgíukast og kjánahroll samtímis. Þetta er auðvitað bara alger snilld og skemmtun í sínu tærasta formi.  Lagið heitir Happy hour og kom út árið 1986. Árið sem Reykjavík fagnaði 200 ára afmæli sínu og flestir voru með blásið hár og sítt að aftan, íklæddir að því er virtist alltof stórum fötum þökk sé ofvöxnum axlapúðum.

Flytjandi lagsins er hljómsveitin The Housemartins sem var stofnuð árið 1983. Meðal stofnenda voru Paul Heaton sem síðar átti stórkostlegan feril með The Beautiful South og Norman Cook sem með töfrum breyttist í Fatboy Slim.

Happy hour fór í þriðja sæti breska smáskífulistans sem var næstbesti árangur þessarra geðþekku pilta frá Hull, því Caravan of Love smellti sér í toppsætið í nóvember 1986.

Hljómsveitin hélt áfram að gefa út lög og plötur en náði aldrei viðlíka söluárangri og með þessi tvö lög. Stóru plöturnar þeirra hétu þeim snilldarnöfnum London 0 Hull 4 og The People who grinned themselves to death auk safnplötunnar Now, that´s what I call quite good (sennilega paródía á NOW safnplöturnar sem seldust eins og heitar lummur, þá og síðar).

The Housemartins slitu samvistum árið 1988 en félagarnir hafa unnið mikið saman síðan en hafa aldrei viljað koma saman undir nafni hljómsveitarinnar.

Ég læt textann við Happy hour fylgja með til gleði og upplyftingar (og vona að ég verði ekki lögsóttur fyrir vikið):

It's happy hour again
I think I might be happy if I wasn't out with them
And they're happy it's a lovely place to be
Happy that the fire is real the barman is a she
Where the haircuts smile
And the meaning of style
Is a night out with the boss
Where you win or you lose
And its them who choose
And if you don't win then you've lost

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}

oh woah woah

It's another night out with the boss
Following in footsteps overgrown with moss
And he tells me that women grow on trees
And if you catch them right they will land upon their knees

Where they open all their wallets
And they close all their minds
And they love to buy you all a drink
And then we ask all the questions
And you take all your clothes off
And go back to the kitchen sink

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}

woah woah woah woah ho

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her
Don't believe her
Doooooooon't believe her

Its happy hour again, and again, and again
Its happy hour again, and again, and again
Its happy hour again, and again, and again

Its happy hour again

Að uppgötva eigin gildi...

..og koma þeim áleiðis var meðal þess sem Ágústína Ingvarsdóttir sálfræðingur ræddi í síðdegisþættinum á Útvarpi Sögu í dag.  Þetta var merkilegt viðtal í tengslum við námskeið sem Ágústína gengst fyrir í september, þar sem lögð er áhersla á fjölskyldugildin.  Á þessu námskeiði er fullorðnum kennt að láta til sín taka svo þeir láti ekki umhverfið móta börnin. Í staðinn eru börnin uppfrædd um umhverfi sitt.

Hún kom inn á gildin á heimilinu, hvernig við náum að skapa meiri tíma saman, aga og sjálfsaga og undirbúning fyrir lífið. Einnig hvernig foreldrar geta verið fyrirmyndir barna sinna.

Ágústína kom líka inn á margt í þessu viðtali og hefur ábyggilega vakið marga til umhugsunar í viðtalinu, allavega snerti hún verulega við mér.

Splundr

Ég spyr: Til hvers í ósköpunum að eiga eitthvað rándýrt apparat sem þarf að dragnast með á eftir sér og getur splundrast í tætlur um leið og eitthvað aflagast í veðrinu. Og slík hegðan veðurs er nú algengari en ekki á Íslandi. Ég held ég væri frekar tilbúinn að gista hjá bændum eða á hótelum svo sjaldan að ég fer út á land heldur en eiga svona manndrápsapparat sem er hvort eð ekkert nema kostnaðurinn.  Svo er þetta dót líka orðið svo gasalega fínt að það er flottara en heimili manns, betur búið græjum og stærra!

Tjald eða bændagisting - hvorugt splundrast á Kjalarnesi eða undir einhverju fjallinu.

Eigendur húsbíla og hjólhýsa hugi vel að veðri

Ísland er land þitt

..snjallræði að þykjast vera á Íslandi meðan maður er að fremja alvarlega glæpi. Það fer hvort eð er enginn þangað að leita að manni.

Átti að segja að tilræðismaður væri í fríi á Íslandi

Til hamingju

..gamla kona. Þetta sýnir og sannar að það er aldrei of seint að snúa sér að lærdómnum á nýjan leik.

Hún hefur ekki verið í skóla síðan 1925 og sennilega hefur nú eitt og annað breyst í menntakerfinu síðan þá.

Frábært framtak.

94 ára amma útskrifast

Iss, þetta er ekkert.

Þessi ferð var þó ekki jafn endaslepp og sú sem ég heyrði af fyrir nokkrum mánuðum. Þar sagði af breta nokkrum sem var búinn að safna árum saman fyrir ferð umhverfis jörðina, og hugðist hann fara hana á húsbíl. Hann ætlaði að sjá alla veröldina og verja nokkrum árum til þess. Þegar nálgaðist fyrirhugaðan brottfarardag seldi hann húsið sitt og bílinn og allt annað sem annars yrði bara byrði á honum í heimsreisunni. Allar orginal bítlaplöturnar og Dallas-safnið ásamt fleiru ómetanlegu var selt fyrir slikk.

Hann keypti sér eðalhúsbíl fyrir afraksturinn og átti auðvitað skotsilfur til að duga þann tíma er ferðin ætti að taka. Hann átti líka slæðing af vinum, og í kveðjuskyni bauð hann þeim á krána kvöldið áður en heimsreisan skyldi hefjast. Auðvitað fékk sinn maður sér talsvert í tána og bauð vinum sínum dágóðan slurk líka, og allir glöddust ógurlega. Viðstaddir urðu vel drukknir og söguhetja vor ekki síst.

Morguninn eftir skreið hann svo upp í húsbílinn og ók af stað. Hann var rétt kominn að fyrsta hringtorginu þegar lögreglan stöðvaði hann, lét hann blása í blöðru, svipti hann ökuleyfinu á staðnum til tveggja ára. Þetta kallar maður endasleppa heimsreisu svo ekki sé meira sagt!

Endaslepp sjóferð

Andskotakornið! Öfund...

...eða einhver önnur tilfinning grípur lævísum klóm sínum um mig þegar ég hlusta á í útvarpinu upptalningu á tekjum íslendinga. Þar er sagt frá hýru fólks sem með einhverri aðferð sem mér er gersamlega hulin hefur komið sér í þá stöðu að hafa laun sem hljóma upp á þrjár til sextán milljónir á mánuði. 

Svo grípur mig einhver önnur tilfinning sem mig grunar að heiti reiði - reiði yfir ósanngirni veraldarinnar. Meðan einn maður fær margar milljónir fyrir að mæta á skrifstofuna sína og hefur svo mikla peninga milli handanna að hann hefur varla tíma til að eyða því öllu (enda gerir hann það ekki, þetta safnast auðvitað bara fyrir) þá er til fólk eins og ein kona sem ég kannast við, sem þarf að lifa á bótum sem ákveðnar eru af ríkinu. Það væri nú kannski í sjálfu sér ekki svo agalegt, en þegar hún er búin að borga leiguna sína og aðrar skyldur um hver mánaðamót, þá á hún 8000 kr. eftir til að borða, kaupa bensín á 12 ára gamla bílskrjóðinn sinn, kaupa sér föt og skófatnað, og annað sem þarf til að lifa. Það segir sig náttúrulega sjálft að þarna er ekki lifað miklu lúxuslífi. Þvert á móti!!!

Það er ekkert að eðlilegri umbun fyrir vel unnin störf, og það er hagfræðileg staðreynd að starfsmenn eru misverðmætir, en væri ekki hægt að deila allri þessarri auðlegð aðeins jafnar á milli okkar, þegna þessarrar örsmáu þjóðar?

Kannski er ég bara barnalegur.

Ljósálfar...

...draugar, álfar, huldufólk, hafmeyjar og tímaferðalög voru meðal þess sem Magnús Skarphéðinsson ræddi um í síðdegisútvarpinu í dag. Hann kom í öllu sínu veldi ásamt ungum manni Guðna Þorbjörnssyni. Ástæða heimsóknarinnar var m.a. umfjöllun í Kastljósinu í gær um myndir af dularfullum fyrirbærum. Guðni sagði okkur frá hvernig myndirnar af ljósálfunum í Grímsnesinu urðu til og frá mögnuðum draumum sem hann dreymdi. Það var ekki laust við að ég fengi gæsahúð á stundum við að hlusta á frásagnir þeirra félaga.

Þátturinn hófst á símaviðtali við hana Selmu á Gauknum sem var á fullu að undirbúa stuðið í kvöld. Það er nefnilega í kvöld sem Á móti sól, Toby Rand og fleiri ástralskir vinir stíga á rokkstokk á Gauknum. Miðað við bramboltið sem heyrðist í bakgrunninum vorum við Selma sammála um að sennilega væru þessir ónefndu áströlsku vinir hljómsveitin Men at Work.

Um miðbik þáttar heyrðum við þjóðhátíðarlagið í ár sem heitir "Stund með þér" og smelltum í viðtal við söngvara hljómsveitarinnar Dans á rósum sem flytur lagið. Sá heitir Þórarinn Ólason og er þrælsprækur eyjamaður sem hlakkaði greinilega mikið til verzlunarmannahelgarinnar.

Þátturinn verður svo endurtekinn í kvöld kl. 23 og svo aftur síðar.  Hellið ykkur kaffi í bolla, fáið ykkur snúð og hlustið; sérstaklega held ég að verði gaman að heyra dularfullu sögurnar hans Magnúsar þegar rökkva fer.