Stundum velti ég fyrir mér...

 

-Hvernig væri að vakna á morgnana, án kvíðahnúts í maganum.

-Hvernig væri að fara að sofa á kvöldin án þessa sama kvíðhnúts.

-Hvernig það væri að vera ekki alltaf, alla daga illa haldinn af völdum þessa kvíðahnúts?

-Hvernig það væri að verkja ekki stanslaust í höfuðið og axlirnar.

-Hvernig það væri að finna mun á því hvort það er sól og blíða eða rok og rigning.

-Hvernig það væri að koma einhverju fleiru í verk en því allra, allra nauðsynlegasta.

-Hvernig það væri að raunverulega hlakka til einhvers. Þó ekki væri nema helgarinnar.

-Hvernig það væri að hrökkva ekki í kút í hvert skipti sem gemsinn hringir.

-Hvernig það væri að finnast dagarnir stórkostlegir, tækifæri og áskorun. Eða bara í lagi.

-Hvernig það væri að finna til gleði yfir fallegum hlutum, heillast af tónlist og hlæja að brandara.

-Hvernig það væri að geta sest niður og einbeitt sér að einhverju spennandi verkefni.

-Hvernig það væri að geta hjálpað stelpunum mínum með heimanámið, eða annað sem þær langar eða þurfa að gera.

-Hvernig það væri að geta farið áhyggjulaus í frí og notið hverrar mínútu. Flestra væri reyndar nóg.

-Hvernig það væri að vera viss um að ég sé að gera rétt með að skrifa þetta.

-Hvernig það væri að geta horfst í augu við sjálfan mig og aðra og geta óhikað sagst vera frábær.

Ég velti þessu og mörgu öðru fyrir mér, oft á dag. En finn engin svör.

Held ég beri alfarið ábyrgð á því að hafa skrifað þetta. Mogginn og blog.is komu þar hvergi nærri.

 

 

-

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 25.9.2008 kl. 10:58]

Nei - svörin eru fá! Spurning um að koma sér upp kæruleysislegu fasi.......?

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 25.9.2008 kl. 11:00]

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 26.9.2008 kl. 10:03]

Þunglyndi þarf ekki að eiga sér orsök, Dúa mín. Það áttu að vita ef þetta er þitt sérsvið. Ég hef þekkt "svarta hundinn" afar persónulega í amk 20 ár. Okkur semur ágætlega ef ég man eftir að gefa honum að éta.  

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 26.9.2008 kl. 15:56]

Þetta er runa af klassískum einkennum þunglyndis, hversu viðvarandi eða tímabundin sem þau kunna að vera. En ég skil hvað þú ert að fara, Dúa.