Bárur þér fleygja um bölsins haf brotið hvert skip sem þér lífið gaf. Uns eiturbylgjan við auðnaland að endingu grefur þitt lík í sand.
Við áttum drauma um ást og trú en eitthvað brast og þú reikar nú um villustræti í voðans borg það er verra en dauðinn og þyngra en sorg. Og öll mín tár til einskis þau í tómið renna, mín ör og sár til einskis svíða þau og brenna. :,:En verst er þó að vita ei hverju er um að kenna:,: Þú grætur oft en ég get svo fátt ég gaf þér allt það var samt of smátt. Eitrið þig bindur í báða skó og blóð þitt hrópar fær aldrei nóg. Þeir hirða þig stundum og hringja í mig og heimta að ég komi að sækja þig þú ert örvita af kvölum og allt þitt þor þín orka og líf fer í þessi spor. Og öll mín tár
. Á sjúkrahús fórst og er send varst heim þeir sögðu þig fríska, við trúðum þeim. Þí hlóst og söngst, en þú hlærð ei meir, það hryggir ei neitt eins og von sem deyr. Bárur þér fleygja um bölsins haf brotið hvert skip sem þér lífið gaf. Uns eiturbylgjan við auðnaland að endingu grefur þitt lík í sand. Bloggfærslan er alfarið á ábyrgð skrifanda en endurspeglar ekki á neinn hátt skoðanir eða afstöðu mbl.is, og Morgunblaðsins. |
Athugasemdir
aaaahhhh fallegt - sorglegt - en fallegt.
Hrönn Sigurðardóttir, 28.4.2008 kl. 11:54
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.