Happy hour

Ég heyrði undursamlegt lag áðan og fékk nostalgíukast og kjánahroll samtímis. Þetta er auðvitað bara alger snilld og skemmtun í sínu tærasta formi.  Lagið heitir Happy hour og kom út árið 1986. Árið sem Reykjavík fagnaði 200 ára afmæli sínu og flestir voru með blásið hár og sítt að aftan, íklæddir að því er virtist alltof stórum fötum þökk sé ofvöxnum axlapúðum.

Flytjandi lagsins er hljómsveitin The Housemartins sem var stofnuð árið 1983. Meðal stofnenda voru Paul Heaton sem síðar átti stórkostlegan feril með The Beautiful South og Norman Cook sem með töfrum breyttist í Fatboy Slim.

Happy hour fór í þriðja sæti breska smáskífulistans sem var næstbesti árangur þessarra geðþekku pilta frá Hull, því Caravan of Love smellti sér í toppsætið í nóvember 1986.

Hljómsveitin hélt áfram að gefa út lög og plötur en náði aldrei viðlíka söluárangri og með þessi tvö lög. Stóru plöturnar þeirra hétu þeim snilldarnöfnum London 0 Hull 4 og The People who grinned themselves to death auk safnplötunnar Now, that´s what I call quite good (sennilega paródía á NOW safnplöturnar sem seldust eins og heitar lummur, þá og síðar).

The Housemartins slitu samvistum árið 1988 en félagarnir hafa unnið mikið saman síðan en hafa aldrei viljað koma saman undir nafni hljómsveitarinnar.

Ég læt textann við Happy hour fylgja með til gleði og upplyftingar (og vona að ég verði ekki lögsóttur fyrir vikið):

It's happy hour again
I think I might be happy if I wasn't out with them
And they're happy it's a lovely place to be
Happy that the fire is real the barman is a she
Where the haircuts smile
And the meaning of style
Is a night out with the boss
Where you win or you lose
And its them who choose
And if you don't win then you've lost

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}

oh woah woah

It's another night out with the boss
Following in footsteps overgrown with moss
And he tells me that women grow on trees
And if you catch them right they will land upon their knees

Where they open all their wallets
And they close all their minds
And they love to buy you all a drink
And then we ask all the questions
And you take all your clothes off
And go back to the kitchen sink

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}

woah woah woah woah ho

What a good place to be
Don't believe her
'Cause they speak a different language
And it's never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her oh no
'Cause its never really happened to me
{It's happy hour again}
Don't believe her
Don't believe her
Doooooooon't believe her

Its happy hour again, and again, and again
Its happy hour again, and again, and again
Its happy hour again, and again, and again

Its happy hour again

Athugasemdir

[Ómar Eyþórsson, 5.8.2007 kl. 09:45]

Alveg hreint merkileg tilviljun. Sit í sófanum með góða bók, einmitt um Quentin Cook a.k.a Norman Cook a.k.a Fatboy slim. Er einmitt að lesa um Housemartinstímann en tók mér eilitla pásu til að netsörfa aðeins. Eðalslagari frá þeim. "Flag Day" er líka klassík